Στις 2 Απριλίου του 1980 ο Βασίλης Λέκκας τραγουδάει υπό τη διεύθυνση του Μάνου Χατζιδάκι, στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά, σε απευθείας μετάδοση από το Τρίτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και το ταξίδι από νότα σε νότα αρχίζει... Με αυτό το ταξίδι στη μουσική συνάντησε και συναντήθηκε με όλο τον κόσμο. Η ελληνική του μουσική δεν χρειάστηκε μετάφραση σε κανένα μέρος του πλανήτη.
«...Ήσουν μια χώρα που την έκανα πατρίδα μου...». Τον Απόλλωνα και τον Διόνυσο μεταφέρει σε όλο τον κόσμο, με λυρικό και επαναστατικό τρόπο μέσα από την εκρηκτική του ερμηνεία. «Νεότερο Ζορμπά» τον αποκάλεσε ο Μίκης Θεοδωράκης. Πάντα όρθιος με στόχο την μετάδοση για τον οικουμενικό ρόλο του λόγου και της ελληνικής μουσικής, όπως τον διδάχτηκε μέσα από τις κορυφαίες συνεργασίες του με συνθέτες και ποιητές που πλάθουν την νεότερη μυθολογία του τόπου μας.
Όλα αυτά καθορίζουν τις επιλογές του, και από πολύ νωρίς στο ξεκίνημα της πορείας του ο Βασίλης Λέκκας σηματοδοτεί με την παρουσία του ένα καλλιτεχνικό κάδρο άλλου ήθους και ύφους. Γεννημένος στο Άνω Μητρούσι Σερρών στις 13 Οκτωβρίου του 1960, παιδί μιας οικογένειας που είχε στο πετσί της τον ξεριζωμό της προσφυγιάς από την Ανατολική Θράκη και που οι μνήμες των δικών του ανθρώπων αναβίωναν μέσα από τα τραγούδια τους για λύπες και χαρές, χτίζουν τα πρώτα συναισθήματα για το ρόλο που θα παίξει στη συνέχεια το τραγούδι στην διαμόρφωση του.
Το 1968 εγκαθίσταται οικογενειακώς στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια από την ηλικία των 13 ετών, αρχίζει να ασχολείται περιστασιακά με την μουσική. Στο διάστημα αυτό έχει μια μικρή συνεργασία με τον Γιώργο Ζαμπέτα, ώσπου το 1978 φεύγει για την Αθήνα, για να γίνει ένα χρόνο αργότερα η καθοριστική επαφή με τον Μάνο Χατζιδάκι.
Για περισσότερα από σαράντα χρόνια ταξιδεύει στον κόσμο με ένα ρεπερτόριο που συνδέθηκε άρρηκτα με το όνομα του και αναδεικνύει τη σχέση του με ένα μυημένο κοινό που το τροφοδοτεί με συγκλονιστικές ερμηνείες, βγαλμένες μέσα από την αναζήτηση του για την αποκάλυψη της αστείρευτης ελληνικής μουσικής, με απώτερο στόχο να τη μεταβιβάσει στις επόμενες γενεές. Σε αυτή την διαδρομή, δυστυχώς, δεν καταγράφονται με ακρίβεια πολλά από τα σημαντικά καλλιτεχνικά γεγονότα, λόγω της γενικότερης ελλιπούς διαχείρισης και της μη ύπαρξης αρχείου από πλευράς Βασίλη Λέκκα. Ο ίδιος χαρακτηρίζει αυτή την πλευρά του απόλυτα φυσιολογική μέσα στο μεθυστικό ταξίδι του χρόνου, που καταγράφει έναν εσωτερικό και σαφή προσανατολισμό, στραμμένο προς το μέλλον. Άλλωστε, όλα θα αποκαλυφθούν...
Στη μεγάλη μουσική οικογένεια συνέπραξε με τους Μάνο Χατζιδάκι, Νίκο Γκάτσο, Μίκη Θεοδωράκη, Γιάννη Μαρκόπουλο, Γιάννη Σπάθα, Γιώργο Τρανταλίδη, Μιχάλη Γκανά, Λίνα Νικολακοπούλου, Ευγένιο Αρανίτση, Άρη Δαβαράκη, Μάνο Ελευθερίου, Ιάκωβο Καμπανέλλη, Μιχάλη Μπουρμπούλη, Χρήστο Νικολόπουλο, Μανώλη Ρασούλη, Γιάννη Μπαχ Σπυρόπουλο, Τάσο Σαμαρτζή, Γεράσιμο Νεόφυτο, Ζωή Παναγιωτοπούλου, Μανώλη Πρατικάκη, Ηλία Κατσούλη, Γιώργο Καζαντζή, Νίκο Πιτλόγλου, Δημήτρη Πάνα, Χάρη Παπαδόπουλο, Γιώργο Χρονά, Μιχάλη Τρανουδάκη, Μιχάλη Γρηγορίου, Γιώργο Σταυριανό, Οδυσσέα Ιωάννου, Αντώνη Φωστιέρη, Μάριο Στρόφαλη, Ανδρέα Θωμόπουλο, Γιώργη Κοντογιάννη ‘Κρης’, Μίνα Βάστα, Sunny Μπαλτζή ... αλλά και μέσα από τις μελοποιήσεις των Βιτσέντζου Κορνάρου, Νίκου Ξυλούρη, Κώστα Καρυωτάκη, Τάκη Σινόπουλου, Νίκου Καββαδία, Γιώργου Σεφέρη, Νίκου Εγγονόπουλου, Οδυσσέα Ελύτη και ακόμα πιο χαρακτηριστικά από τις μελοποιήσεις αρχαίων Ελλήνων λυρικών ποιητών όπως: Ανακρέων, Κριτίας, Ίων ο Χίος, Αλκαίος, Πρατίνας, Σαπφώ.
